Thursday, August 11, 2005

Úr afkimum örvæntingarfullrar sálar.

Í þjóðfélagi nútímans eru allmargir sem þjást ýmist af örvæntingu eða geðveiki, nú eða bara hvorutveggja. Menn fyllast örvæntingu vegna óttans um að verða geðveikir og verða geðveikir í örvæntingarfullum tilraunum til að forðast það að sýnast örvæntingarfullir. Út á við virðist sem að allir hafi áhyggjur af öllum öðrum en sjálfum sér en undir niðri ólga áður nefnd fyrirbæri.

Sjálfur held ég í örvæntingu í vonina um að ég sé geðveikur.

Lifið heil

Siggi

2 Comments:

Blogger Konráð J. said...

Fáa veit ég sem óska sér geðveiki, enda hélt ég í sveitalegu sakleysi mínu að slík veiki væri hreint ekki eftirsóknarverð. Ekki nema þá fyrir snillinga, en þeir verða jú að vera geðveikir til að teljast slíkir. En þeir finna jú aldrei hamingjuna og deyja ungir, helst úr sulti ellegar sukki.

Thursday, 11 August, 2005  
Blogger Davíð Rósenkrans Hauksson said...

eða seyru

Monday, 15 August, 2005  

Post a Comment

<< Home